ساخت و اعتباریابی ابزارِ سنجش میزان استفاده از مهارت زبان زندگی (NVC)

مقدمه: هدف این مطالعه ساخت و اعتباریابی ابزارِ زبان زندگی و تعیین روایی و پایایی پرسشنامه تدوین‌شده برای سنجش میزان مهارت استفاده از زبان زندگی می‌باشد. مواد و روش‌ها: این تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع آزمون‌سازی می‌باشد که به منظور دستیابی به میزان استفاده افراد از مهارت زبان زندگی با استفاده از مؤلفه‌های این مهارت شامل مشاهده، احساس، نیاز، تقاضا و همدلی گویه‎های پرسشنامه ساخته و اعتباریابی شد. با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی گویه‌ها توسط مدرسین این روش مورد داوری تخصصی قرار گرفت و اصلاحات پیشنهادی اعمال گردید. برای به دست آمدن پایایی، پرسشنامه روی 80 نفر اجرا و نتایج اولیه تحلیل شد. سؤالات دارای بار عاملی کمتر از ۳۰ درصد حذف و پس از آن پرسشنامه بین 500 نفر از کارکنان یگان ویژه اجرا گردید برای دستیابی به روایی سازه از دو پرسشنامه 1. مهارت‌های ارتباطی 2. پرسشنامه افسردگی که در مبانی نظری به ترتیب مشابهت (همگرا) و تفاوت (واگرا) بیشتری به مبانی نظری زبان زندگی داشت، استفاده شد. یافته‌ها: پس از اجرای پرسشنامه روی 80 نفر و حذف گویه‌های دارای بار عاملی کمتر از ۳۰ درصد، آلفای کرونباخ 0/94 به دست آمد. پس از اجرا بین 500 نفر آلفای کرونباخ 0/95 به دست آمد. پرسشنامه محقق ساخته با پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی، در سطح معناداری 0/01 رابطه مثبت و معناداری دارد که نشان‌دهنده روایی همگرا و با پرسشنامه افسردگی بک در سطح معناداری 0/01 رابطه منفی و معناداری دارد که نشانگر روایی واگرا در این پرسشنامه است. نتیجه‌گیری: سولات معتبری برای سنجش زبان زندگی وجود دارد و پرسشنامه ساخته‌شده زبان زندگی دارای روایی و پایایی مناسب برای سنجش میزان مهارت استفاده از زبان زندگی می‌باشد.